Hodowlę hirary amerykańskiej (Eira barbara), południowoamerykańskiego drapieżnika z rodziny łasicowatych rozpoczęliśmy cztery lata temu. Para  zamieszkuje ekspozycję Ameryka Południowa. Dwójka młodych urodziła się już pod koniec lata, ale dopiero teraz stopniowo odkrywają zewnętrzny wybieg, gdzie mogą je obserwować cierpliwi goście. Hirary rozmnażają się bardzo rzadko i tylko w kilku ogrodach zoologicznych, dlatego ostrawscy opiekunowie są bardzo zadowoleni z tego sukcesu.

Gekony Williamsa (Lygodactylus williamsi) są hodowane w Zoo Ostrava od 2021 roku. Dorosły samiec zachwyca swym jasnoniebieskim ubarwieniem, natomiast samice i młode samce są w kolorach od brązowego do oliwkowo-zielonego. Do zeszłego roku gekony były hodowane w zapleczu. Po wybudowaniu nowego terrarium w pawilonie Tanganika w 2024 roku jedną parę mogą również podziwiać goście zoo. Jaja gadów zazwyczaj przenosimy do wylęgarni na zapleczu zoo, gdzie jesteśmy w stanie zapewnić im odpowiednie warunki do inkubacji. Po około 10 tygodniach z jaj wylęgają się około 2,5–3 cm młode, kóre są samodzielne zaraz po wykluciu i nie wymagają opieki rodziców. Obecnie na zapleczu przebywa tu sześć młodych wyklutych pod koniec lata i jesienią, kilka starszych młodych i pozostałe pary hodowlane. Łącznie 17 osobników.

Aktualnie na terenie zoo w Ostrawie odbywa się rykowisko jeleni. Głos samca wapiti syberyjskiego (Cervus canadensis sibiricus) przypominający skrzypienie (w przeciwieństwie do znacznie głębszego głosu naszego europejskiego jelenia) słychać je już przy wejściu do ogrodu. Głos daniela mezopotamskiego (Dama mesopotamica) przypomina chrząkanie i można go posłuchać  na wybiegu Persji podczas przejażdżki Safari Ekspresem (kursuje w weekendy, jeśli pozwala na to pogoda). Co przypomina głos jelenia milu (Elaphurus davidianus), gatunku, który zamieszkuje wybieg w pobliżu wejscia do zoo, to już pozostawiamy fantazji gości.

Woliera Papua jest jedną z wolier w Zoo Ostrava. Goście mogą do niej wejść i cieszyć się bliskością ciekawych gatunków ptaków papuaskich, takich jak koroniec rdzawoskrzydły (Goura sclaterii), czajka płatkolica (Vanellus miles), lorysa niebieskobrzucha (Trichoglossus moluccanus), dama niebieskobrzucha (Lorius lory erythrothorax), kulon australijski  (burhinus grallarius), muszkatela dwubarwna (Ducula bicolor) i bażanciak (Otidiphaps nobilis). Dołączył do nich gołąb wyspiarek złotopierśny (Gallicolumba rufigula). Na razie jest to tylko samiec, ale zoo negocjuje sprowadzenie samicy i liczy na rozmnażanie tego gatunku.

Szczudłak białobrewy (Himantopus mexicanus) wygląda jak miniaturowy bocian. W dużej wolierze La Pampa dwie pary tych długonogich ptaków odchowują swoje potomstwo. Jedna para ma trzy młode, druga dwa. Młode obu par wykluły się niemal jednocześnie – między 22 a 25 lipca. Małe szczudłaki przebywające w bezruchu na piaszczystym podłożu lub na zrębkach łatwo przeoczyć. Ponadto rodzice strzegą swego potomstwa i gdy czują zagrożenie, jeden z nich głośnym krzykiem próbuje odstraszyć intruza lub drapieżnika, podczas gdy drugi pozostaje przy młodych. Małe szczudłaki szukają w trawie owadów, a zwłaszcza ich larw. Pisklęta, kiedy tylko trochę podrosną i wydłużą się im nogi oraz dziób, to zaczynają zapuszczać się do wody i na płyciznach polować na wodne bezkręgowce oraz małe kręgowce, tak jak robią to dorosłe osobniki.