W wolierze „Niziny wschodnich Chin” w czerwcu samica ostrygojada zwyczajnego (Haematopus ostralegus) złożyła trzy jaja w gnieździe wyłożonym drobnymi kamykami, położonym w bezpośrednim sąsiedztwie chodnika. Z jaj wysiadywanych przez samicę,  15 lipca wykluły się 2 pisklęta. Samica opiekuje się nimi jeszcze przez kilka tygodni po wykluciu – strzeże ich i karmi pokarmem, który w naturze składa się z ostryg, małży i innych mięczaków, a w zoo specjalną mieszanką granulowaną, małymi rybkami i owadami. Ostrzygojady są klasyfikowane w międzynarodowym Czerwonym Listwie IUCN jako gatunek bliski zagrożenia, jednak ze względu na spadek populacji ptaków brodzących w skali globalnej, każdy odchów jest ważny.  Aby zapewnić samicy spokój, woliera została zamknięta. Na czas zamknięcia woliery goście mogą obserwować ostrygojady i inne rzadkie gatunki z zewnątrz.

Jaguarundi amerykański (Herpailurus yagouaroundi) swoim wyglądem przypomina raczej drapieżniki z rodziny łasicowatych, ale należy do małych kotów spokrewnionych z gepardem i pumą. W Zoo Ostrava właśnie jednym z wybiegów ekspozycji Ameryka Południowa nowo utworzona para wychowuje właśnie swoje pierwsze młode.

Ibis grzywiasty (Geronticus eremita) zamieszkuje wolierę wraz z sępami białogłowymi (Gyps fulvus). Wśród jedenastu dorosłych osobników goście mogą zobaczyć pięć tegorocznych piskląt. Wszystkie dorosły już i opuściły platformę lęgową, ale nadal łatwo je odróżnić od dorosłych ibisów dzięki odmiennemu ubarwieniu. Nie jest jeszcze pewne, czy podobnie jak pisklęta w poprzednich latach zostaną wypuszczone na wolność w Andaluzji w ramach międzynarodowego projektu repatriacyjnego Proyecto eremita, czy też wzmocnią bazę hodowlaną w innym ogrodzie zoologicznym.

W Zoo Ostrava hodowane są szympansy długowłose (Pan troglodytes verus) – krytycznie zagrożony podgatunek szympansa. Hodowlę tych naczelnych rozpoczęto w 2016 roku. Małe samczyki przychodziły na świat kolejno w lutym 2020, w sierpniu 2023 i w lutym 2024 roku. Ostatnie, czwarte młode, samiczka urodziło się 16 lipca 2025 roku. Matka otacza swą córeczkę staranną opieką. Pomogło jej w tym bez wątpienia to, że w ostatnich latach mogła obserwować, w jaki sposób inne samice, zajmują się swoimi młodymi. Samice naczelnych nie mają wrodzonej umiejętości opieki nad potomstwem, ale uczą się jej od starszych samic. Opiekunowie nie ingerują w proces odchowu i nie wchodzą w kontakt ze zwierzętami, nawet z tymi młodymi. Wszystko pozostawiają samicom i pozostałym członkom grupy, czyli zupełnie tak, jak miałoby to miejsce w naturze.

Aleksandry chińskie (Psittacula derbiana) wraz z parą bażantów złocistych (Chrysolophus pictus) zamieszkują wolierę w pobliżu wejścia do zoo. Ta azjatycka papuga należy do papug kolonialnych, które na wolności żyją i rozmnażają się w grupach liczących nawet 50 osobników. Grupa w ostrawskim zoo rozrosła się po wykluciu 10 tegorocznych piskląt na 42 osobników, zatem  należy do największych grup trzymanych w ogrodach zoologicznych na świecie. Aleksandretta chińska jest jedną z niewielu papug z dymorfizmem płciowym. Samce i samice różnią się kolorem dzioba. Dorosłe samce mają czerwoną górną część dzioba i czarną dolną część. Samice mają całkowicie czarny dziób i jasnoróżowy pasek wokół gardła. Młode osobniki odróżniają się od samic krótszym ogonem, a w wieku dwóch lat można odróżnić samca od samicy.